Cześć.
Po długiej przerwie, spowodowanej
muszę zapewnić, czynnikami niezależnymi od moich intencji, nareszcie nadszedł
czas bym znowu coś umieścił. W życiu naszej sfory zaszły wielkie zmiany. Nie
tylko zmieniło się siedlisko, przybył nowy członek stada. Jednakże nie o nowym
nabytku i perypetiach z tym związanych chciałbym napisać.
Chciałbym
napisać o tym jak kupować psa. Bo niby co? Kupujesz psa, ale wychowani w
polskiej mentalności staramy się jak przy każdym zakupie zniwelować koszty.
Tutaj chcę przytoczyć naszą pierwszą przygodę z kupnem psa z „hodowli”. Long,
long time ago in the galaxy for away. Pojedziemy jak lubię- klasykiem.
Działo się to jakieś trzynaście,
może czternaście lat temu. Ashke- moja żona, zresztą cała inicjatorka,
pomysłodawczyni, dusza i prężne medialne ramię tegoż stada zrobiła mi prezent pod
choinkę. Jakiż trzeba mieć pomyślunek, żeby nie powiedzieć łeb jak sklep, żeby
wymyślić owczarka niemieckiego pod choinkę. Cała sytuacja była mocno
zakamuflowana. Pełna intryg i planów wewnątrz planów (kto czytał ten wie o
jakie diuny mi chodzi). Intryga rozwijała się znakomicie. Tajemnica. Płaszcze i
szpady. Spotkania nocą na stacjach benzynowych. Cóż, jestem kim jestem. Kiedy
tylko usłyszałem znamienne słowa „Mam dla ciebie niespodziankę na święta.
Zdechniesz a się nie domyślisz co to będzie. Hmmm. Pomyślałem z pięć sekund,
otworzyłem nowy dokument tekstowy na pulpicie i zapisałem dwa słowa.
– to będzie to. Oświadczyłem.
- Ale otworzysz go kiedy już
dostanę tę niespodziankę.”
I tak zaczęła się nasza przygoda
z psami. Pierwszy „hodowca” – Boże odpuść mu bo ja nie potrafię, nie raczył
pokazać „hodowli”, co więcej zobowiązał się przyjechać do nas i spotkać się z
nami na stacji benzynowej. Intryga się wikła. Zostałem tam zwabiony pod
pretekstem nabycia wysokooktanowego trunku, zaplanowanego na wieczór. Pewnych
rzeczy się nie odmawia. Udałem się więc na miejsce w celu zapewnienia dobrego
humoru w dalszej części wieczoru. Ale co to? Na stacji nie dokonujemy jakże
ważnych zakupów lecz spotykamy się z jakimś człowiekiem w typie krzyżówki
łasicy ze szczurem z dużą domieszką wszy. Tenże osobnik zza pazuchy wyciąga
coś. Jakiś szósty zmysł kazał mi powstrzymać się przed natychmiastowym
obezwładnieniem zboczeńca-terrorysty. Może to jego wytrzeszczone i przepełnione
strachem oczy na widok mojej pozycji rodem z filmów kung-fu. Przyznaję, że
skrzyżowanie stylu żurawia z modliszką, domieszką smoka i klasyczną postawą
zapaśnika może onieśmielać. Mogę zaprezentować ale tylko widzom o
najsilniejszych nerwach. W tej chwili dochodzi tam jeszcze duża dawka stylu
hipopotama. LITOŚCI wrzasnęło indywiduum. „Oszczędź!”. Wrodzona szlachetność
nakazała mi zaprzestania zabójczego ataku. Darowałem mu nędzne życie. I co się
okazuje. Zza pazuchy to coś wyciąga małego pieska. Rasy hmmm rasy różnej na oko
sądząc. - To pani ze mną rozmawiała? Pyta mojej żony. Tak. Odpowiada ona.
Intryga wchodzi w fazę zaawansowaną. Jakiś tajny informator. Zapewne
przemytnik. Bo taszczy ze sobą ładunek żywy. Co będzie dalej myślę. -
Przywiozłem szczeniaka. Odpowiada szczuro-kreto-łasico-(z braku lepszego
określenia) -człowiek. SUPER. Ucieszyło się moje lepsze pół. Wyciąga plik
banknotów i wręcza typowi. Znaczy, że jak to tak. Facet nas napada straszy
szczeniakiem i Bóg wie czym jeszcze spod płaszcza a my mu jeszcze za to
płacimy? Jak się okazało właśnie tak. Pieniądze zmieniły właściciela, szczeniak
zresztą też. I oto stoję na stacji benzynowej. 24 Grudnia. Ciemno, cicho i
trzymam w ręku szczeniaczka. Malutkiego owczarka niemieckiego. Najszczęśliwsza chwila
w moim życiu. No oczywiście oprócz ślubu oczywiście. Już ja wiem kto to czyta.
Samo szczęście, szkoda tylko, że śmierdzi jakby wpadło do szamba. I to trzy
razy wpadło. Wzorem byłego właściciela w celu ogrzania kruszynki schowałem go
za pazuchę. „Hodowca” pożegnał nas serdecznym i krótkim „To ja spadam” i tyle
go widzieliśmy. I chyba muszę to poczytać za szczęście. Do szczeniaka była
dołączona książeczka szczepień. Szczepienia były. Jakieś. Podpis nieczytelny a
pieczęć rozmazana. I tak zostałem właścicielem mojego pierwszego psa. Mojego
ukochanego i nieodżałowanej pamięci Rybaka. Po dotarciu do domu lakonicznie
oświadczyłem – otwórz plik. No i wiecie ci tam było napisane? Ha. Napisane było
„Dostanę szczeniaka”!!! Ha! Ah ten Ja.
Opisałem
to wszystko pomimo tego, że nie należy do głównego wątku naszych przygód. Ale
dzisiaj jesteśmy już dużo mądrzejsi w doświadczenia. Nie wiemy jeszcze
wszystkiego, ale to jest tylko kwestią czasu, natomiast jest to klasyczny
przykład jak nie powinno się kupować psa.
Jesteśmy dziś dużo bardziej doświadczeni i dużo więcej rozumiemy. Wiemy, że psa
nie kupuje się nocą na stacji benzynowej. No chyba, że akurat ajent jest
hodowcą i przy każdym dystrybutorze znajduje się kojec. Ale nie jestem pewien
czy z takiej „hodowli” chciałbym kupić cokolwiek. Nawet benzynę. Psa nabywa się od odpowiedzialnego hodowcy,
który, i to ważne bardziej ocenia Was niż Wy jego. Potrafi przed sprzedażą
oceniać nas przez, nawet kilka godzin. Zakup psa to bardzo poważna decyzja. Co
więcej sprzedaż psa to decyzja jeszcze poważniejsza. Dlatego nigdy nie
popełniajcie naszego błędu i nie kupujcie psa w ciemnym zaułku. My mieliśmy
niewyobrażalne szczęście. Rybak był psem doskonałym. Pod każdym względem.
Posłuszny, mądry, chętny do nauki, kochający nas i dzieci, zdrowy, silny i
wesoły. A to, że nie cierpiał bokserów to mały „pikuś”. Zresztą „Pikusiów” też
nie cierpiał. Był mój tak jak ja byłem
jego. Niestety to był mój los na loterii i nie sądzę bym kiedyś miał jeszcze
takie szczęście. Jako, że jest to blog o psach rasy Akita był to jedyny i
ostatni mój opis Rybaka. Takie moje epitafium dla Niego. Teraz chciałbym opisać
jak to należy robić. Najsampierw rozglądamy się po rynku. Oczywiście kiedy to
robimy nie ma żadnego dostępnego szczeniaka. No tak już jest. Pozostaje nam
opcja wziąć co jest, lub zaczekać. Niecierpliwym i spragnionym szczenięcia już teraz
i zaraz. Mam nadzieję, że traficie takich hodowców jak my. Ten właściwy Wam
powie „A poszli wy won obszczymury Akita nie jest dla dzieci!”. I na tym się
skończy Wasza przygoda z Akitą – pluszakiem dla latorośli. I dobrze. Kupcie
sobie patyczaka, albo chomika, albo Yorka, który zdominuje wszystkich w
rodzinie. Piekło i szatani na ten pomiot chaosu. Ale do Akity należy podchodzić
w sposób bardzo rozważny. To nie jest pies dla każdego. Ja wiem. Można w domu
hodować najprzeróżniejsze zwierzęta. Są tacy co trzymają szczury. Piękna pasja.
Kupujesz jednego. Sprzedawca zapewnia, że to zdrowy i silny samiec. Nazywasz go
dajmy na to „Stefan”. Po tygodniu silny i zdrowy Stefan okazuje się być silną i
zdrową Stefanią z siedemnastką potomstwa. Ok. Zakładam hodowlę szczurów. Zdaje
mi się, że czytałem kilka książek gdzie było to modne i popłatne zajęcie. Albo
na przykład kanarki. Kolorowe toto. Śpiewa pięknie. Szkoda tylko, że zaczyna o
wschodzie słońca. Nie jestem pewien czy wiecie, o której latem wstaje słońce.
Więc macie taki „szlag by trafił to przebrzydłe ptaszysko” budzik. Do tego sra
gdzie popadnie, najlepiej w miejscach niemożliwych do wyczyszczenia. To jakiś
imperatyw rasowy. Dlatego jeśli chcemy kupić cokolwiek polecam pająka. Taka
tarantula w domu potrafi dostarczyć niezapomnianych wrażeń. Tak Wam jak i
sąsiadom. Zwłaszcza w bloku. Jeżeli nadal decydujecie się kupić psa, a już
Akitę w szczególności to zalecam cierpliwość. Poczytajcie na forach. Naprawdę
kupa śmiechu. Jak obrady sejmu. Ale nie o tym. Zainteresujcie się hodowlami.
Naprawdę warto. Psy rasowe narażone są na liczne przypadłości genetyczne oraz choroby
charakterystyczne dla rasy. Więc należy rozejrzeć się za taką, która ma ich
najmniej. Bo, że istnieją takie, które są ich całkowicie pozbawione wierzę tak
samo jak w hmmmm. Kurde ja wierzę w strasznie dużo rzeczy, które jestem pewien
istnieją. Głosy codziennie zapewniają mnie o tym, że jestem normalny. Ale nie o
to chodzi. Kiedy już się zorientujemy w rynku, kontaktujemy się z wybranym
hodowcą i dowiadujemy się na kiedy jest planowany miot, jakie są warunki
zakupu, jaka jest szansa na obciążenia genetyczne, jaki jest współczynnik
agresji w linii. Jeżeli odpowiedzi nas satysfakcjonują mówimy jakiego
szczeniaka szukamy. Na początku mamy wpływ właściwie tylko na płeć. Bo nawet
kolor potrafi się zmienić z wiekiem. Nie żeby od razu drastycznie. Np. kupujemy
białą suczkę, która po czterech miesiącach robi się czarna jak noc w
październiku. Tuż przed świętem zmarłych. W dodatku z gradobiciem. Ale jednak.
Psy płowieją, lub też zyskują bardziej nasyconą szatę. Zależy to od pogody,
słońca, diety, aktualnej mody panującej wśród sędziów. Czynników jest wiele.
Rezerwujemy szczeniaka. I czekamy.
My mieliśmy to szczęście, że w chwili porodu
naszej nowej podopiecznej mieliśmy relację na bieżąco. Co się rodzi. Jakiej
jest maści po opuszczeniu błon płodowych. Jak na porodówce. Z tym, że tam mnie
nie wpuścili z flaszką, na co mogłem sobie pozwolić podczas słuchania relacji
na żywo. Flaszka normalnie została skonfiskowana. Zapewne dyżurny lekarz ją
wypił bo go Policja wyprowadziła, właściwie wywlokło-wyniosła kiedy czekałem na
możliwość zobaczenia nowonarodzonej córki. Nieważne. Niech mu idzie na zdrowie.
Czekaliśmy na pręgowaną suczkę. I była. Trzecia z miotu. Nasza Sroka. O ludzie.
Nawet sobie nie wyobrażacie jaka to była radość. Narodziny mojej nowej córeczki
opijałem trzy dni.
Chodzi mi o to, że świadomy i przemyślany zakup jest
podstawą. Chroni nas później przed bardzo trudnymi decyzjami. Wręcz zabójczymi
dla duszy i sumienia. Nie będę się rozpisywał, bo nie prowadzimy bloga o
zwyrodnialcach i dewiantach, których powinno się eliminować zaraz po urodzeniu,
ale każdy kto dysponuje choćby szczątkowym sumieniem domyśli się o czym piszę.
I taki zakup jest już bardziej na miejscu. Wiemy kogo, w jakiej kondycji,
jakiego umaszczenia. Znaczy. Zadaliśmy sobie tyle trudu, wiadomo, że nam
zależy. Dlatego teraz kupując psa dużo więcej czasu poświęcamy hodowcy i
hodowli. I nie jest to związane z tym, że chcemy mieć własną hodowlę. To raczej
zdrowy rozsądek. Duży pies ma duże zęby i miewa humory. A większość z nas ma
małe dzieci. Dużo mniejsze od psa. Przemyślany zakup jest w tym wypadku rzeczą
najważniejszą. Potem wchodzi rzecz jasna socjalizacja, szkolenia, nauka. Ale
przecież najważniejsze jest to by nasz nowy domownik był zrównoważonym i
zdrowym psychicznie, nieobciążonym genetycznie osobnikiem. A to może zapewnić
tylko profesjonalna hodowla. I nie chodzi już nawet o Akity. Ale o każdego psa.
I dlatego radzę wybierać psa mądrze i świadomie. Powyżej opisałem tylko jednego
z psów, które kupiliśmy. Bo był pełen i byliśmy obecni od początku do końca.
Przy Lisie nie mieliśmy tyle szczęścia choć sam proces zakupu był równie
intensywny i wyczerpujący pod względem osobowościowym. Pytania o styl życia i
to jak będziemy zajmować się szczeniakiem, czy będziemy dla niego odpowiedni i
czy on nas zaakceptuje. Muszę powiedzieć patrząc na to z perspektywy czasu.
Pełen profesjonalizm w obu przypadkach, czuliśmy się jak na rozmowie
kwalifikacyjnej poddani weryfikacji i badaniu osobowości. Wtedy było to dla nas
dziwne ale dziś jest przykładem do naśladowania.
Ja
Loki
Zaczynam szukac wydawce na twoją książkę. Odkrylam w tobie talent pisarza.moj tez nieodzalowany Rybak.
OdpowiedzUsuń